Handelingen van apostels 27
01Dou beslist was dat wie noar Itoalie ofvoaren zollen, wer Paulus mit n poar aander gevangenen overdroagen aan Julius, n kaptaain van n kaaizerliek reziment.
02Wie gingen aan boord van n schip oet Adramyttium dat kustploatsen van Asia aandoun zol, en voarden oet. Aristarchus, n Macedoniër oet Tessalonica, was bie ons.
03Aanderdoags ging we in Sidon aan laand. Julius behandelde Paulus haile geschikt. Dat hai gaf hom verlof zien vrunden op te zuiken om zok verzörgen te loaten.
04Dou we doarvandoan ofraaisd wazzen, voarden wie aan oostkaant van Cyprus langs, omreden wie haren t in wind op.
05Dou stook we over bie kust van Cilicië en Pamfylië langs en legden aan in Myra in Lycië.
06Doar von kaptaain n schip oet Alexandrië dat onderwegens was noar Itoalie. Doar luit e ons op overstappen.
07Verschaaiden doag schoot we nait veul op. Mit muite kwam we zudelk van Knidus. Doar zat wind ons zo tegen, dat we mor aan oostkaant van Kreta langs voarden, doar, woar of koap Salmone ligt.
08t Kostte ons muite doar langs te kommen. Mor zo kwam we den toch op n stee dij Schierhoavens hait. Doar dichtbie lag n stad, Lasea.
09Dou der zoveul tied mit hèngoan was en t voaren al gevoarlek wer, vasten was al verbie, woarschaauwde Paulus heur.
10 "Manlu," zee e, "zo as ik t bekiek, hoal we ons wat op haals as we wieder voaren. Den krieg we nait allenneg veul schoa aan loaden en schip, mor schait we ons levent ter ook bie in."
11 Mor kaptaain haar meer feduutsie in stuurman en schipper as in wat of Paulus zee.
12 Nou was dij hoaven nait geschikt om der te overwintern, dat mainsten stemden der veur doar mor weer vandoan te goan en te zain of ze nait in Feniks kommen konden en doar overwintern. Dat is n hoaven op Kreta dij open ligt noar t zuudwesten en noar t noordwesten.
13 Dou wind den ook, al was t mor swak, oet t zuden begunde te waaien, dochten ze: "Nou bin we woar of we wezen willen!" Dat ze lichtten t anker en zaailden zo dicht meugelk onder kust van Kreta langs.
14 Mor t duurde mor even dou kwam der n störmwind, dij doar Eurakylon hait, van t aailaand omdeel valen.
15 t Schip wer mitsleept en kon kop nait op wind holden, dat wie mozzen t opgeven en ons drieven loaten.
16 Dou we in lij van t aailandje Kauda kwammen, kon we mor naauw sloep te pakken kriegen.
17 Zai hiesden hom aan boord en sluigen as noodmoatregel koabels om t schip tou. Baang dat ze op de Syrte smeten worden zollen, huilen ze t tuug omdeel en luiten zok dou drieven.
18 Aanderdoags, dou störm ons slim tamtaaierde, zetten ze t ain en aander overboord.
19 Op daarde dag smeten ze aigenhandeg t scheepstuug in zee.
20 Dou der doagenlaank gain zun of steerns te zain wazzen en n swoare störm over ons hèn roazen bleef, was we in t leste ale hoop kwiet dat we t levent ter òf redden zollen.
21 Noar eten wer zuver nait toald. Mor dou ging Paulus tussen heur in stoan. "Manlu," zee e, "ze haren noar mie lustern mouten en nait van Kreta vandoan voaren. Den haren ze zok dizze tamtoatsie en dizze schoa spoaren kind.
22 Mor alderdeegs zo as t ter nou veur staait, road ik joe: loat moudveren nait hangen! Gainain van joe zel t levent ter bie verspeulen, bloots t schip gaait verloren.
23 Vannaacht kwam der ja n engel bie mie van God bie wèl ik heur en dij ik dain.
24 'Wees mor nait baang, Paulus!' zee e. 'Doe komst veur kaaizer. Dat mout! En most es heuren: ale lu dij mit die op dizze boot zitten, hest ter van God nog bie kregen.'
25 Doarom lu, hol moud! Ik neem ja van God aan dat t net zo goan zel as mie zegd is.
26 Wie mouten op ain of aander aailaand te laande kommen."
27 Dou vattiende naacht aanbroken was van dat we op Adrioatische Zee rondswaalkten, mainden metrozen midden in naacht dat ter laand in de buurt kwam.
28 Ze gooiden t lood oet: t bleek heur dat t doar twinneg voam was. n Èndje wieder deden ze t nog es: doar bleek t mor vieftien voam te wezen.
29 Baang dat ze wel ais op klippen lopen konden, gooiden ze van t achterschip òf vaaier ankers oet. Ze beedden of t gaauw dag worden mog.
30 Mor metrozen legden t ter op tou van t schip òf te kommen. Dat ze luiten sloep in zee deel, zo t haitte om aan veursteven ankers oet te brengen.
31 Dou zee Paulus tegen kaptaain en zien soldoaten: "As zai nait aan boord blieven, kin ie nait red worden!"
32 Dou kapten soldoaten taauwen van sloep deur en luiten dij in zee valen.
33 Zo laank as t nog duurde veurdat t licht worden zol, pittjede Paulus elkenain der tou aan toch wat te eten. "Nou al vattien doag," zee e, "zit ie mor aal mit n lege moag òf te wachten. Eten heb ie hail nait aan west.
34 k Road joe doarom aan wat te eten. Dat zel joen redden te goude kommen. Ie zellen der ja altmoal zunder n schram van òf kommen."
35 Dou e dit zegd haar, nam hai n brood, daankte God doar of ze altmoal bie wazzen, brook t, en begunde te eten.
36 Dou kregen ze altmoal weer moud en begunden ook te eten.
37 Mit mekoar was wie mit twijhonderdzesenseuventeg man aan boord.
38 Dou ze zok zat eten haren, muiken ze t schip lichter deur t koorn in zee te smieten.
39 Dou t dag wer, konden ze t laand doar of ze wazzen nait thoesbrengen. Wel zagen ze n inham mit n strand en ze onnaaierden t schip doar aan grond lopen te loaten, as t wol teminnent.
40 Ze kapten ankers en luiten ze in zee valen. Tougelieks muiken ze taauwen doar of t rouer mit vaast zat, lös, zetten fok op en stuurden veur wind aan op t strand òf.
41 Dou ze n zandbaank ruiken, luiten ze t schip ter op lopen. t Veurèn gruif zok ter daip in en bleef muurvaast zitten, mor t achterèn brook ter òf deur t geweld van golven.
42 Soldoaten wollen gevangenen dou doodmoaken: den kon gainain votswemmen en oetkniepen.
43 Mor kaptaain, dij Paulus t levent redden wol, stook doar n stòkje veur. Hai gaf odder, dat wèl of swemmen konden eerst overboord springen mozzen en aan laand zain te kommen;
44 en den aandern op planken of vrakholt. Zo belokte t dat ze altmoal beholden aan laand kwammen.
|
